Een voorliefde voor landbouwmachines, eens je er van gebeten bent is dit vaak voor de rest van je leven. Dit is niet anders voor Emiel Lemaire, een gerenommeerde architect uit Itterbeek. U leest het goed, een architect op een maaidorser, het kan! Als landbouwerszoon was hij natuurlijk al gebonden aan de landbouw, zeker wanneer hij in zijn twintiger jaren dan ook nog eens aan de slag ging als chauffeur bij een loonwerker.
Eens hij aan de slag was als architect, liet de landbouw hem nog steeds niet los en startte Emiel aan zijn persoonlijke collectie van tractoren en maaidorsers. Met op heden, al maar liefst vijf maaidorsers in de collectie, kan je hier wel van een gepassioneerd iemand spreken. Eind Juli brak de tarweoogst in alle hevigheid los, zo doende werden drie van zijn maaidorsers klaar gestoomd om het veld in te trekken. Emiel nam eigenhandig het stuur van de Claas Matador Gigant uit 1966 in de hand. Gewezen loonwerker Mark Pappaert en onmisbare hulp voor Emiel, nam het stuur van de Clayson M103 uit 1965 in de hand. De knappe rode bolide, een Massey Ferguson 510, eveneens een klassieker uit het tweede deel van de jaren 60, bleef helaas wezenloos achter. Technisch was hij volledig in orde en klaar om te dorsen, maar helaas moest de chauffeur forfait geven, door het heugelijke nieuws van een aanstaande geboorte.
Zo vond uiteindelijk een knap duel plaats, Clayson / Claeys VS Claas. Een confrontatie die deze twee merken letterlijk al eens zijn aangegaan voor de rechtbank in 1963, omwille van naamsverwarring. Bij Claas vond men nu eenmaal dat de naam Claeys, fonetisch te hard op hun eigen merknaam Claas geleek. Claeys besloot dan ook maar hun merknaam om te dopen tot Clayson.
De machines van Emiel verkeren werkelijk in een top staat. Beide maaidorsers hielden er dan ook een mooi tempo op na. Moest dit werkelijk een duel tussen beide merken geweest zijn, dan had de Clayson het duel gewonnen op snelheid. Maar het iets kleiner maaibord en de reeds jarenlange ervaring van gewezen loonwerker Mark Pappaert zal er ook wel voor iets tussen gezeten hebben, als je het ons vraagt.
Hoe dan ook, de collectie van Emiel Lemaire is er eentje om u tegen te zeggen, petje af!
